သေဘၤာသီးဆိုလို႔ စားလို႔ရတဲ့ သေဘၤာသီးလို႔ မထင္လုိက္ပါနဲ႔။ သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ `ပ်ဳိတုိင္းႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခုိင္´ လို႔ ေမာ္ၾကြားတတ္ၾကတဲ့ သေဘၤာသီးေတြ အေၾကာင္းပါ။
ကိုယ္တုိင္က သေဘၤာသီးမဟုတ္ေတာ့ အေခၚအေ၀ၚေလးမ်ား မွားတာရွိရင္ ၀န္တာမိပါ။ ေတြ႕ျမင္၊ ၾကားသိ ေနရတဲ့အေၾကာင္းေလးပါ။
သေဘၤာသီးဇာတ္လမ္းကို စရမယ္ဆိုရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၄) ႏွစ္ေလာက္က လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေလးကိုပဲ Memory ျပန္ေခၚရမွာပဲ။ ဗိုလ္တေထာင္ၿမိဳ႕နယ္က သေဘၤာကုမၸဏီတစ္ခုမွာ Computer Operator ရာထူးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ဖူးတယ္။ လုပ္ရတဲ့အလုပ္ကေတာ့ Fax ရိုက္တာတို႔၊ အဓိက ကေတာ့ သေဘၤာသီးေတြရဲ႕ Biography ကို Software နဲ႔ ျဖည့္ရတာပါပဲ။ (အဲ့ဒီ့အခ်ိန္တုန္းက email သိပ္မသံုးၾကေသးဘူးေလ။)
ကုမၸဏီပိုင္ရွင္က အသက္ (30) ေက်ာ္နဲ႔ Captain ျဖစ္ၿပီး ခ်မ္းသာတဲ့ မိသားစုမွ ေပါက္ဖြားတဲ့သူ ျဖစ္ျပန္ေတာ့ ေမာက္မာၿပီး၊ စကားေျပာ အရမ္းၾကမ္းပါသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေဟာက္လိုက္ရင္ ၀န္ထမ္းမ်ားအားလံုး တုတ္တုတ္မွ် မလုပ္ရဲပါ။ ကုမၸဏီ အေပၚထပ္တြင္ သေဘၤာသီးသင္တန္းလဲ ဖြင့္ထားသျဖင့္ အားလံုးၾကားေနရပါသည္။ သင္တန္းသားမ်ား ကိုလဲ ေဟာက္ပါသည္။ အဲ့ဒီ့အလုပ္မွ ထြက္ခဲ့ေသာ္လည္း အမွတ္တရရွိေနဆဲပါ။
အလတ္မ မွတ္မိ၊ စပ္စုထားသေလာက္ သေဘၤာေပၚမွာ Deck ပိုင္းနဲ႔ Engine ပုိင္းဆိုၿပီး ရာထူးေတြကို သတ္မွတ္ထားတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ရာထူးအႀကီးဆံုးကေတာ့ Captain, ၿပီးေတာ့ Chief Officer, Chief Engineer, 1st Officer (Mate), 1st Engineer, 2nd Officer (Mate), 2nd Engineer, 3rd Officer (Mate), 3rd Engineer, 4th Engineer, JE (Junior Engineer), Bosun, Chief Cook, AB (Able Seaman), R/O (Radio Officer), Oiler, Fitter, Mess Boy, Watch Man, Deck Cadet, Engine Cadet, Training Fitter, Training Oiler ဆိုၿပီး ရာထူးမ်ဳိးစံု၊ အလႊာမ်ဳိးစံု၊ အဆင့္အတန္းမ်ဳိးစံု ရွိတယ္ဆိုတာပါပဲ။
သူတို႔ ဖာသာ သူတို႔ သေဘၤာေပၚမွာ ဘယ္လိုရာထူးမ်ဳိးကိုပဲ လုပ္လုပ္၊ ကုန္းေပၚမွာေတာ့ သေဘၤာသီးဆိုၿပီး ေမာ္ၾကြားတတ္တဲ့လူက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္။ ပိုက္ဆံရွိရင္ ဘာမဆိုျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ တို႔ရြာမွာေတာ့ သေဘၤာေပၚတက္တက္ျခင္း AB ျဖစ္တဲ့လူလဲရွိသလို၊ JE နဲ႔ တန္းတက္တဲ့လူလဲရွိတာပဲ။ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဂၤလိပ္လို ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္ရင္ေတာ့ ဘယ္အဆင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မ်က္ႏွာမငယ္ရတာေတာ့ အေသအခ်ာ ပဲေလ။
လမ္းေၾကာင္းကေခ်ာ္ေတာ့မယ္။ အလတ္မေျပာခ်င္တာက အလတ္မတို႔ ဒီကြ်န္းပီစိေလးကို သေဘၤာသီးေလး ေတြ သင္တန္းလာတက္ၾကတယ္။ လာတဲ့ သင္တန္းသားတုိင္းကေတာ့ ဆရာႀကီးစတုိင္အျပည့္ပဲ။ နဲနဲမွကို မေလ်ာ့။ သင္သန္းသား (၁၀) ေယာက္မွာ (၈) ေယာက္ကေတာ့ ေသာက္တယ္။ မေသာက္တဲ့ (၂) ေယာက္က ကုလားကားၾကည့္တာ ၀ါသနာပါရင္ပါ၊ မပါရင္ QQ ၀ါသနာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဘက္စံု ထူးခြ်န္ျပန္ေကာ။ သင္တန္းတက္ခ်ိန္မွာေတာ့ စာသင္ၿပီး က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ သေဘၤာေက်ာင္း၀င္းထဲက အမိႈက္ပံုမွာ သံေခ်းခါက္သူေခါက္၊ အိမ္သာေဆးသူေဆး၊ အမိႈက္လဲွသူလွဲ၊ ဂေဟေဆာ္ခ်င္ေဆာ္၊ ခုိင္းသမွ် မညည္းမညဴလုပ္ရတဲ့ဘ၀။ ဒါကိုေတာင္ တို႔ရြာက လူေတြ သင္တန္းသားျဖစ္ခ်င္လို႔ တန္စီၿပီးေစာင့္ေနတဲ့တာ တပံုႀကီးရယ္။
တခ်ဳိ႕သေဘၤာသီးေလးေတြဆို တံေတြးေထြးလို႔ အျပစ္ေပးခံတာလဲရိွေသး။ ရြာက အက်င့္ေတြက ပါလာသကိုး။ ရြာကလြဲလို႔ ႏုိင္ငံျခားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဘယ္သူမွ လမ္းေပၚ အမိႈက္မပစ္ၾကဘူး။ ရြာမွာပဲ ကြမ္းတံေတြးေလး ပစ္ခနဲေထြးလိုက္၊ အမိႈက္လဲ ဖတ္ကလဲ ပစ္လိုက္။ အလုပ္ကိုျဖစ္လို႔။
ထားပါေတာ့ေလ။ သူတို႔ေတြ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကို လာလည္တာျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ္ကပဲ ကိစၥရွိလို႔သြားရင္း ႀကံဳတာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိတ္ဆက္ေပးၾကေတာ့လဲ သူတို႔အေၾကာင္းေလးေတြကို သိလာရတာေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ ဒါေလးေရးျဖစ္ သြားတာပါ။ အားလံုးကိုေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။ ေကာင္းတဲ့လူေတြလဲ ပါပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေကာင္ေလးေတြဆို မိဘကခ်မ္းသာတယ္၊ ရာထူးလဲရွိတယ္ သူတို႔သားကို မႏုိင္လို႔ သေဘၤာေပၚအတင္းလႊတ္လုိက္တယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ နဂိုထဲက ေလႀကီးပါတယ္ဆို အခု သေဘၤာသီးဆိုတဲ့ နာမည္ပါ တပ္လိုက္ေတာ့ လိုက္လို႔ကို မမွီေတာ့ဘူး။ စိတ္ရင္းေလးေတာ့ ေကာင္းရွာပါတယ္။ ေသာက္တာေလးနဲ႔ QQ လုပ္တာေလးက လြဲရင္လို႔ ေျပာရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။ :P
Q တာကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ? ဟိုမွာလဲ ရည္စားေတြတပံုႀကီး မိန္းမလွကြ်န္းလုိ႔ေခၚတဲ့ ဒီကြ်န္းကိုေရာက္လာေတာ့ ပိုဆိုးေပါ့။ ဒီကြ်န္းပိစိမွာ ေရႊေယာက္်ားေလးထက္ ေရႊမိန္းခေလးေတြမ်ားတယ္။ အေဖာ္မရွိ၊ စကားေျပာေဖာ္မရွိတဲ့ ရြာသူေလးေတြက သူတို႔အတြက္ ဂြင္ေပါ့။ သူတို႔ေက်ာင္းက သူတို႔ သင္တန္းသားေလးေတြကို မုန္႔ဖိုးေပးပါရဲ႕။ ရတဲ့ မုန္႔ဖိုးက အရက္ဖိုး၊ ဘီယာဖိုးနဲ႔ေလာက္ေတာင္ မေလာက္ဘူး။ ဒီေတာ့ ရြာသူေလးက ဖုန္းေခၚေပါ့။ ေတာ္ေသးတယ္ သူတို႔က နားေထာင္ေဖာ္ရလို႔။ :D တခ်ဳိ႕မ်ားဆို ကုလားၾကည့္တာ မုန္႔ဖိုးကိုေတာင္ ေပါင္ၿပီး ၾကည့္ၾကတယ္။ ငါ့လက္ထဲ အခုေတာ့ပိုက္ဆံမရွိဘူး။ ငါ့မုန္႔ဖိုးနဲ႔ ခ်မယ္ကြာဆိုတာကရွိေသး။ ေအာ္ ၀ါသနာႀကီးပါေပ့။
အမယ္.. တခ်ဳိ႕ သေဘၤာသီးေလးေတြ ကံေကာင္းခ်က္ကေတာ့ လိုက္မမွီေပါင္ေတာ္။ (၃) ေယာက္သား ဘီယာစုၿပီး၀ယ္ၾကတယ္ ပိုတဲ့ပိုက္ဆံကို ဒီႏုိင္ငံက ခဲျခစ္ထီကို ၀ယ္ၿပီး ၀ိုင္းျခစ္ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္က Three in One လို႔ ထေအာ္တယ္။ အဲ့ဒီ့မွာ ေပါက္တဲ့ တစ္ေယာက္ကလဲ အကုန္မျခစ္ရေသးေတာ့ Yes ေပါ့။ Yes အေျဖေကာင္းတာ ယူရို (၁) ေသာင္းကို (၃) ေယာက္ခြဲေပးရေလသတည္းေပါ့။ အလတ္မကို အဲ့ဒီလို႔ 3 in 1 ေတြ 4 in 1 ေတြ လာေအာ္လို႔ကေတာ့ No.. ေတာ့မယ္.. :D
အီးလိုေကာင္းတဲ့ သေဘၤာသီးေလးေတြက်ေတာ့ ရြာသူကိုမႀကိဳက္ဗ်။ ဖားမေလးေတြ၊ ဘူေဂးယီးယားမေလးေတြ၊ အာေမးနီယားမေလးေတြနဲ႔ ဟိုတယ္ကို လည္လည္သြားသဗ်။
ကိုေရႊ သေဘၤာသီးေလးေတြအေၾကာင္းေတာ့ ေျပာမဆံုးေပါင္ပဲဗ်ဳိ႕။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းေျပာေနတာ ၾကားဖူးတာေတာ့။ ဘာတဲ့။ ``မင္းတို႔ `ႏွစ္သီးစား´ သိပ္မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ အသက္ႀကီးရင္ ခံရလိမ့္မယ္တဲ့။´´ အလတ္မေတာ့ နားမလည္ေပါင္။
သေဘၤာသီးအေၾကာင္းေရးရတာ မီးမီးေၾကာက္ေၾကာက္ရယ္။ ေတာ္ၾကာကိုယ့္ကို လာသတ္ေနမွ ဒုကၡ။ လက္ကလဲ မေရးရင္ မေနႏုိင္တာကလြဲလို႔ ျဖစ္ေနၿပီ။ သင္တန္းသား သေဘၤာသီးေလးေတြနဲ႔ ရြာသူေလးမ်ား ရည္စားျဖစ္ၾကတာေတြလဲ ရိွသလို၊ QQ အဆင့္ပဲလဲရွိပ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခုအခ်ိန္ထိ ဒီက ရြာသူနဲ႔ `ထိမ္းျမားမဂၤလာ လက္ထပ္ျခင္း´ သတင္းေတာ့ မေတြ႕ရတာ အမွန္ေပ။ ရြာသူေတြပဲ ညံ့လို႔လား? သေဘၤာသီးေတြပဲ လည္လို႔လားေတာ့ တိ၀ူး။
တျခား ကုမၸဏီနဲ႔လာတဲ့ သေဘၤာသီးေလးေတြအေၾကာင္းကေတာ့ ရြာက စာခ်ဳပ္နဲ႔ ဒီမွာေပးတဲ့ လစာ မတူလို႔ ျပႆနာတက္ၿပီး ရဲတုိင္၊ တရားစဲြေတြကလဲ ရွိေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လည္သူစားဆိုသလို ကုမၸဏီကေပးသေလာက္နဲ႔ ျပန္ရေတာ့ေပါ့။ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ ေနစရိတ္၊ စားစရိတ္ႀကီးရတဲ့ ၾကားထဲ အမႈစရိတ္နဲ႔ဆို လူေပါင္ေတာင္ လက္ခံမဲ့လူမရွိေတာ့ ေအာင္ေဖေညာင္းရေတာ့တာေပါ့။
စကားအမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာတတ္တဲ့ Gay သေဘၤာသီးတစ္ေယာက္ဆို လူေခၚေပးမယ္ဆိုၿပီး ေအးဂ်င့္ခ ေဒၚလာ 2500 ရိတ္သြားၿပီး ရြာမွာ ဘယ္အခ်ိန္ သူ႔အိမ္သြားေခ်ာင္းေခ်ာင္းမေတြ႕ရေတာ့ပါတဲ့။ ေအာ္.. ဒီေလာက္ ေဒၚလာက ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ စားရမွာမို႔လဲ? အင္းေပါ့ေလ... စ႐ိုက္ဆိုတာထက္ ဗီဇပါလာတဲ့လူကို ဘယ္လိုျပင္ျပင္ ျပင္ရ႐ိုးထံုးစံမွ မရွိသကိုး။
အလတ္မ အခုေလ့လာမိသေလာက္ သေဘၤာသီးေတြအေၾကာင္းဆိုရင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးစစ္စစ္ သေဘၤာသီးထက္၊ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး သေဘၤာသီးမ်ားကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပၾကတာမ်ားပါသည္။ အလတ္မသူငယ္ခ်င္း (ကရင္လူမ်ဳိး) ဦးေလးဆိုရင္ အင္းစိန္၊ ေတာင္သူကုန္းမွာ (၂) ထပ္တုိက္၊ အျပင္ဘက္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ (၂) ထပ္၊ ေျမေအာက္ခန္းနဲ႔ အေကာင္းတကာ့အေကာင္းဆံုးပစၥည္းေတြနဲ႔ ျမင္ရေတာ့ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးျဖစ္မိတယ္။
အေမ့ဘက္ကအမ်ဳိး အလတ္မ ၀မ္းကြဲအစ္ကိုက်ေတာ့ ဟိုး.. အလတ္မတို႔ ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္းထဲက သေဘၤာလိုက္တာ အခုလဲ သေဘၤာလိုက္တုန္းပဲ။ သား (၄) ေယာက္၊ သမီး (၂) ေယာက္နဲ႔ သာေကတမွာ အခုထက္ထိ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္က မတတ္ေတာ့ဘူး။ သား (၃) ေယာက္က သေဘၤာသီး တစ္ေယာက္မွ အေဖကိုလွည့္မၾကည့္ဘူး။ အခုဖေအက ႏိုင္ငံျခားသေဘၤာလုိင္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး ျပည္တြင္းသေဘၤာ လိုက္ေလရဲ႕။ သူတို႔ ပိုက္ဆံရွိတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ေမာက္မာခ်က္ကေတာ့ ေျပာ ေျပာခ်င္ပါဘူး။ သံုးလိုက္ ျဖဳန္းလိုက္ၾကတယ္ဆိုတာ ဘီလီယံနာေတာင္ လိုက္မီွမယ္ မထင္ဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ဳိးဆိုေတာ့ မေခၚရင္ရတယ္ မေတာ္လုိ႔ကမရဘူးေလ။
ျမန္မာ့အသံက သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သေဘၤာသီးက်ေတာ့ တမ်ဳိးဗ်။ အလတ္မတို႔ ျမန္မာ့အသံက အစ္မေတြက ေယာက္်ားမယူခင္ (၆) လ ေဆးႀကိဳၿပီးစစ္တဲ့ အေလ့ရွိၾကတယ္။ (ဟိဟိ အလတ္မလဲ ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ မေစ့စပ္ခင္တုန္းက စစ္ခုိင္းတယ္။ ပြစိပြစိနဲ႔ စစ္ေပးရွာပါတယ္။) သူငယ္ခ်င္းကလဲ သူ႔သေဘၤာသီးကို ေဆးစစ္ဖို႔ ေျပာတာေပါ့။ သူတို႔ (၂) ေယာက္ႀကိဳက္လာတာ (၇) ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ အဲဒါကို အဲ့ဒီ့ ကိုေရႊသေဘၤာသီးကေလ `သေဘၤာမတက္ခင္လဲ စစ္ရတယ္။ သေဘၤာေပၚေရာက္ေတာ့လဲ စစ္ရတယ္။´ သူ႔ကို မယံုလို႔လား ဘာလား ညားလားနဲ႔ စကားေတြမ်ားၾကတယ္ဗ်ာ။ သူငယ္ခ်င္းကလဲ မာနႀကီးႀကီးမို႔ ေဆးမစစ္ရင္ မယူႏုိင္ဘူးဆိုၿပီး အပ်က္အပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ၿပီး ကြဲသြားၾကတယ္ဗ်ာ။ အလတ္မ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေနာင္တမရ `ေရးခ်´ မရပါ ရွင့္။ (ကိုယ့္ခ်စ္သူစစ္ခုိင္းတာပဲ စစ္ေပးလိုက္ရင္ ေသသြားမွာ မွတ္လို႔)
ကုမၸဏီမွာလုပ္တုန္းက Bosun တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို မွတ္မိေနေသးတယ္။ Form ျဖည့္တုန္းကေတာ့ လိပ္စာက `ဒလ´ လိပ္စာနဲ႔ေပါ့။ ဖုန္းနံပါတ္ကပါေတာ့ ႐ံုးကေန Bosun ျပန္ထြက္ဖို႔ ဆက္သြယ္တုိင္း သူ႔အိမ္က `မရွိဘူး´ `အျပင္သြားတယ္´ `ခရီးသြားေနပါတယ္´ နဲ႔ပဲ ႀကံဳေနရတယ္။ ျပန္လာရင္ေျပာေပးပါဆိုေတာ့လဲ မလာဘူးက ခပ္မ်ားမ်ား။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႐ံုးကိုလာတဲ့ လူတုိင္းနဲ႔ပဲ မွာရေတာ့တာေပါ့။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ Bosun က ေနာက္ဆံုးေတာ့ `အငယ္ေလးတို႔ရြာ´ မွာ `အငယ္ေလးနဲ႔´ ေပ်ာ္ေနတာကိုး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ မယားႀကီးက မရွိ၊ မသိ၊ မလာ လုပ္ေနတာကိုး။ ေနာက္ပိုင္းလူေတြက်ေတာ့ ႐ံုးကလူေတြ လည္သြားၿပီ။ လိပ္စာ (၂) ခုရွိရင္ (၂) ေရးပါလို႔ ေျပာရတဲ့ ဘ၀ေရာက္သြားပါေလသတည္းေပါ့။
အလတ္မသူငယ္ခ်င္း အရွည္ႀကီးသေဘၤာသီးဆိုရင္ အရက္ေတာ့ မေသာက္ဘူး။ ဖဲ႐ိုက္တယ္၊ ဂ်င္ကစားတယ္၊ ခ်ဲထိုးတယ္၊ ေလာင္းကစားမွန္သမွ် သူအကုန္လုပ္တယ္။ သူမ်ားေတြ သေဘၤာတက္ဖို႔ သိန္း (40) ဆို သူ႔အေမက (80) ကုန္တယ္။ ညာညာၿပီးေတာင္းလို႔။ သူ႔အေမက ေရႊဟမ္းခ်ိန္းလုပ္ေပးထားတယ္။ သူ႔ပိုက္ဆံအိတ္ ထဲမွာ ေရႊနဲ႔အေရာင္တူတဲ့ ဆင္တူဟမ္းခ်ိန္းတခုက ရွိေသးတယ္။ အစစ္ကိုေပါင္တဲ့အခ်ိန္မွာ အတုကို သူ႔အေမ ျမင္ေအာင္၀တ္ျပရတာကိုး။ သူ႔အိမ္မွာ အငယ္ဆံုးဆိုေတာ့ ဆိုးသေလာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ အရမ္းအနစ္နာခံတယ္။ အလတ္မ ႐ံုးနားရက္ဆို `အာလာဒင္´ `Happy World´ တို႔မွာ ဖဲေဆာ့ၾကတယ္။ အလတ္မ ဒီကိုထြက္လာေတာ့ အရွည္ႀကီးလဲ သေဘၤာကို တတိယ အႀကိမ္ျပန္တက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔အေဖဆံုးသြားတယ္ဆိုတာ ၾကားရေပမယ့္ အန္တီက မေျပာနဲ႔ဆိုလို႔ မေျပာျဖစ္ဘူး။ အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ တကြဲတျပားနဲ႔ အလတ္မ ဖုန္းေခၚမွ အဆက္အသြယ္ရတဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္ကုန္ပါၿပီ။
အလတ္မ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္က်ေတာ့ ကိုးရီးယားလုိင္းမွာ သေဘၤာလိုက္တယ္။ သေဘၤာေပၚမွာ ဒဏ္ရာရတယ္။ (15) ရက္လံုးလံုး ဒဏ္ရာနဲ႔ လူးလိမ့္ခံရတယ္။ ကေနဒါကို သေဘၤာကပ္မွ ေဆး႐ံုးတက္ခြင့္ရၿပီး ညာေျခတစ္ဖက္ စတီးေခ်ာင္းအစားထိုးနဲ႔။ ဘယ္ေျခေထာက္က အသားေတြေၾကသြားလို႔ မနည္းကုယူ ရတယ္။ ေဆး႐ံုက ဆင္းခြင့္မျပဳတာေတာင္ ကုမၸဏီက ျမန္မာျပည္အတင္းျပန္လႊတ္လို႔ ကေနဒါမွာရွိတဲ့ ျမန္မာေတြကကူညီလို႔ ဂ်ဳိင္းေထာက္ဘ၀မေရာက္ပဲ (၂)ႏွစ္လံုးလံုး ေဆးကုခဲ့ ရတယ္။ ျမန္မာျပည္က ကုမၸဏီက အခုအခ်ိန္ထိ ေလ်ာ္ေၾကး မေပးေသးဘူး။ ေမာင္ေလးဆို သေဘၤာဆို ေၾကာက္ပါၿပီျဖစ္ေနၿပီ။ မိဘကိုလုပ္ေကြ်းတဲ့ သားျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္တာကိုပဲ ျဖည့္ေတြးေနရတယ္။
တကယ္ေတာ့ သေဘၤာသီးဆိုတာက ရာထူးႀကီးမွ ခံစား စံစားရတာပါလို႔ ေျပာရင္းလဲ မွားမယ္ မထင္ပါဘူး။ Cadet အဆင့္ေလာက္နဲ႔ေတာ့ စုႏုိင္ဖို႔က ေတာ္ေတာ္ကိုရွားပါတယ္။ ပါလာတဲ့ ပိုက္ဆံေလးက ျပန္မထြက္ခင္ သင္တန္းေပါင္းစံုတက္ရတာနဲ႔ ျပန္ကုန္တာက ခပ္မ်ားမ်ားကိုး။ JE နဲ႔ ျပန္လာတဲ့လူကလဲ 4E, 3E ေလာက္နဲ႔ျပန္ထြက္ခ်င္တာကိုး။ ဒီၾကားထဲ အေသာက္ေလးနဲ႔ အလန္းေလးေတြ ပါလာရင္ေတာ့ ေမြးရတဲ့မိဘကေတာ့ ေမြးရႀကိဳးနပ္ၿပီးရင္း နပ္ေပါ့။ တခ်ဳိ႕မ်ားဆို (၂) ေခါက္ပဲ သေဘၤာလိုက္ရေသးတယ္ မိန္းမတန္းယူတယ္။ ဘုရား ဘုရား... ဒီလိုသားမ်ဳိး မေမြးမိပါေစနဲ႔ ဘုရားလို႔ ဆုေတာင္းရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။
လိမ္မာတဲ့ သေဘၤာသီးေလးေတြက်ေတာ့လဲ Mess Boy လုပ္တာနဲ႔တင္ ပိုက္ဆံပို႔ႏုိင္တာလဲ ေတြ႕ဖူးတာပဲ။
S.E.C.D ႐ံုးတို႔ ေရေၾကာင္းပို႔ေဆာင္ေရးတို႔က ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကီးၾကပ္ ႀကီးၾကပ္ သေဘၤာသီးအတုကေတာ့ ရွိၿမဲ ရွိေနဆဲပါ။ တခ်ဳိ႕ဆို Show Job နဲ႔ ရြာကထြက္လာတယ္။ ထုိင္းက်မွ CDC ေျပာင္းတယ္ဆိုပဲ။ အလတ္မေတာ့ နားမလည္ေပါင္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သေဘၤာသီးျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ `အီး´ ေတာ့ ေသခ်ာ သင္ထားေစခ်င္တယ္။ ဘယ္ႏုိင္ငံေရာက္ေရာက္ `အီး´ေကာင္းေတာ့ Q လို႔ရတာေပါ့။ :P
အခုေနာက္ပိုင္း သတင္းေတြမွာ ျမန္မာ Captain ေတြ အသက္ကယ္တဲ့သတင္းေတြဖတ္ရေတာ့လဲ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္မိတာပဲ။ ဒဏ္ရာရတာတို႔၊ သေဘၤာေပၚက တြန္းခ်ခံရတာတို႔၊ ျပဳတ္က်တာတို႔၊ ေနမေကာင္းလို႔ ဆံုးသြားတာတို႔လို သတင္းဆိုးမ်ဳိးေတြ မၾကားရပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းလွ်က္သာ....
ကိုယ္တုိင္က သေဘၤာသီးမဟုတ္ေတာ့ အေခၚအေ၀ၚေလးမ်ား မွားတာရွိရင္ ၀န္တာမိပါ။ ေတြ႕ျမင္၊ ၾကားသိ ေနရတဲ့အေၾကာင္းေလးပါ။
သေဘၤာသီးဇာတ္လမ္းကို စရမယ္ဆိုရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၄) ႏွစ္ေလာက္က လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေလးကိုပဲ Memory ျပန္ေခၚရမွာပဲ။ ဗိုလ္တေထာင္ၿမိဳ႕နယ္က သေဘၤာကုမၸဏီတစ္ခုမွာ Computer Operator ရာထူးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ဖူးတယ္။ လုပ္ရတဲ့အလုပ္ကေတာ့ Fax ရိုက္တာတို႔၊ အဓိက ကေတာ့ သေဘၤာသီးေတြရဲ႕ Biography ကို Software နဲ႔ ျဖည့္ရတာပါပဲ။ (အဲ့ဒီ့အခ်ိန္တုန္းက email သိပ္မသံုးၾကေသးဘူးေလ။)
ကုမၸဏီပိုင္ရွင္က အသက္ (30) ေက်ာ္နဲ႔ Captain ျဖစ္ၿပီး ခ်မ္းသာတဲ့ မိသားစုမွ ေပါက္ဖြားတဲ့သူ ျဖစ္ျပန္ေတာ့ ေမာက္မာၿပီး၊ စကားေျပာ အရမ္းၾကမ္းပါသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေဟာက္လိုက္ရင္ ၀န္ထမ္းမ်ားအားလံုး တုတ္တုတ္မွ် မလုပ္ရဲပါ။ ကုမၸဏီ အေပၚထပ္တြင္ သေဘၤာသီးသင္တန္းလဲ ဖြင့္ထားသျဖင့္ အားလံုးၾကားေနရပါသည္။ သင္တန္းသားမ်ား ကိုလဲ ေဟာက္ပါသည္။ အဲ့ဒီ့အလုပ္မွ ထြက္ခဲ့ေသာ္လည္း အမွတ္တရရွိေနဆဲပါ။
အလတ္မ မွတ္မိ၊ စပ္စုထားသေလာက္ သေဘၤာေပၚမွာ Deck ပိုင္းနဲ႔ Engine ပုိင္းဆိုၿပီး ရာထူးေတြကို သတ္မွတ္ထားတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ရာထူးအႀကီးဆံုးကေတာ့ Captain, ၿပီးေတာ့ Chief Officer, Chief Engineer, 1st Officer (Mate), 1st Engineer, 2nd Officer (Mate), 2nd Engineer, 3rd Officer (Mate), 3rd Engineer, 4th Engineer, JE (Junior Engineer), Bosun, Chief Cook, AB (Able Seaman), R/O (Radio Officer), Oiler, Fitter, Mess Boy, Watch Man, Deck Cadet, Engine Cadet, Training Fitter, Training Oiler ဆိုၿပီး ရာထူးမ်ဳိးစံု၊ အလႊာမ်ဳိးစံု၊ အဆင့္အတန္းမ်ဳိးစံု ရွိတယ္ဆိုတာပါပဲ။
သူတို႔ ဖာသာ သူတို႔ သေဘၤာေပၚမွာ ဘယ္လိုရာထူးမ်ဳိးကိုပဲ လုပ္လုပ္၊ ကုန္းေပၚမွာေတာ့ သေဘၤာသီးဆိုၿပီး ေမာ္ၾကြားတတ္တဲ့လူက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္။ ပိုက္ဆံရွိရင္ ဘာမဆိုျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ တို႔ရြာမွာေတာ့ သေဘၤာေပၚတက္တက္ျခင္း AB ျဖစ္တဲ့လူလဲရွိသလို၊ JE နဲ႔ တန္းတက္တဲ့လူလဲရွိတာပဲ။ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဂၤလိပ္လို ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္ရင္ေတာ့ ဘယ္အဆင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မ်က္ႏွာမငယ္ရတာေတာ့ အေသအခ်ာ ပဲေလ။
လမ္းေၾကာင္းကေခ်ာ္ေတာ့မယ္။ အလတ္မေျပာခ်င္တာက အလတ္မတို႔ ဒီကြ်န္းပီစိေလးကို သေဘၤာသီးေလး ေတြ သင္တန္းလာတက္ၾကတယ္။ လာတဲ့ သင္တန္းသားတုိင္းကေတာ့ ဆရာႀကီးစတုိင္အျပည့္ပဲ။ နဲနဲမွကို မေလ်ာ့။ သင္သန္းသား (၁၀) ေယာက္မွာ (၈) ေယာက္ကေတာ့ ေသာက္တယ္။ မေသာက္တဲ့ (၂) ေယာက္က ကုလားကားၾကည့္တာ ၀ါသနာပါရင္ပါ၊ မပါရင္ QQ ၀ါသနာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဘက္စံု ထူးခြ်န္ျပန္ေကာ။ သင္တန္းတက္ခ်ိန္မွာေတာ့ စာသင္ၿပီး က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ သေဘၤာေက်ာင္း၀င္းထဲက အမိႈက္ပံုမွာ သံေခ်းခါက္သူေခါက္၊ အိမ္သာေဆးသူေဆး၊ အမိႈက္လဲွသူလွဲ၊ ဂေဟေဆာ္ခ်င္ေဆာ္၊ ခုိင္းသမွ် မညည္းမညဴလုပ္ရတဲ့ဘ၀။ ဒါကိုေတာင္ တို႔ရြာက လူေတြ သင္တန္းသားျဖစ္ခ်င္လို႔ တန္စီၿပီးေစာင့္ေနတဲ့တာ တပံုႀကီးရယ္။
တခ်ဳိ႕သေဘၤာသီးေလးေတြဆို တံေတြးေထြးလို႔ အျပစ္ေပးခံတာလဲရိွေသး။ ရြာက အက်င့္ေတြက ပါလာသကိုး။ ရြာကလြဲလို႔ ႏုိင္ငံျခားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဘယ္သူမွ လမ္းေပၚ အမိႈက္မပစ္ၾကဘူး။ ရြာမွာပဲ ကြမ္းတံေတြးေလး ပစ္ခနဲေထြးလိုက္၊ အမိႈက္လဲ ဖတ္ကလဲ ပစ္လိုက္။ အလုပ္ကိုျဖစ္လို႔။
ထားပါေတာ့ေလ။ သူတို႔ေတြ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကို လာလည္တာျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ္ကပဲ ကိစၥရွိလို႔သြားရင္း ႀကံဳတာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိတ္ဆက္ေပးၾကေတာ့လဲ သူတို႔အေၾကာင္းေလးေတြကို သိလာရတာေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ ဒါေလးေရးျဖစ္ သြားတာပါ။ အားလံုးကိုေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။ ေကာင္းတဲ့လူေတြလဲ ပါပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေကာင္ေလးေတြဆို မိဘကခ်မ္းသာတယ္၊ ရာထူးလဲရွိတယ္ သူတို႔သားကို မႏုိင္လို႔ သေဘၤာေပၚအတင္းလႊတ္လုိက္တယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ နဂိုထဲက ေလႀကီးပါတယ္ဆို အခု သေဘၤာသီးဆိုတဲ့ နာမည္ပါ တပ္လိုက္ေတာ့ လိုက္လို႔ကို မမွီေတာ့ဘူး။ စိတ္ရင္းေလးေတာ့ ေကာင္းရွာပါတယ္။ ေသာက္တာေလးနဲ႔ QQ လုပ္တာေလးက လြဲရင္လို႔ ေျပာရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။ :P
Q တာကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ? ဟိုမွာလဲ ရည္စားေတြတပံုႀကီး မိန္းမလွကြ်န္းလုိ႔ေခၚတဲ့ ဒီကြ်န္းကိုေရာက္လာေတာ့ ပိုဆိုးေပါ့။ ဒီကြ်န္းပိစိမွာ ေရႊေယာက္်ားေလးထက္ ေရႊမိန္းခေလးေတြမ်ားတယ္။ အေဖာ္မရွိ၊ စကားေျပာေဖာ္မရွိတဲ့ ရြာသူေလးေတြက သူတို႔အတြက္ ဂြင္ေပါ့။ သူတို႔ေက်ာင္းက သူတို႔ သင္တန္းသားေလးေတြကို မုန္႔ဖိုးေပးပါရဲ႕။ ရတဲ့ မုန္႔ဖိုးက အရက္ဖိုး၊ ဘီယာဖိုးနဲ႔ေလာက္ေတာင္ မေလာက္ဘူး။ ဒီေတာ့ ရြာသူေလးက ဖုန္းေခၚေပါ့။ ေတာ္ေသးတယ္ သူတို႔က နားေထာင္ေဖာ္ရလို႔။ :D တခ်ဳိ႕မ်ားဆို ကုလားၾကည့္တာ မုန္႔ဖိုးကိုေတာင္ ေပါင္ၿပီး ၾကည့္ၾကတယ္။ ငါ့လက္ထဲ အခုေတာ့ပိုက္ဆံမရွိဘူး။ ငါ့မုန္႔ဖိုးနဲ႔ ခ်မယ္ကြာဆိုတာကရွိေသး။ ေအာ္ ၀ါသနာႀကီးပါေပ့။
အမယ္.. တခ်ဳိ႕ သေဘၤာသီးေလးေတြ ကံေကာင္းခ်က္ကေတာ့ လိုက္မမွီေပါင္ေတာ္။ (၃) ေယာက္သား ဘီယာစုၿပီး၀ယ္ၾကတယ္ ပိုတဲ့ပိုက္ဆံကို ဒီႏုိင္ငံက ခဲျခစ္ထီကို ၀ယ္ၿပီး ၀ိုင္းျခစ္ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္က Three in One လို႔ ထေအာ္တယ္။ အဲ့ဒီ့မွာ ေပါက္တဲ့ တစ္ေယာက္ကလဲ အကုန္မျခစ္ရေသးေတာ့ Yes ေပါ့။ Yes အေျဖေကာင္းတာ ယူရို (၁) ေသာင္းကို (၃) ေယာက္ခြဲေပးရေလသတည္းေပါ့။ အလတ္မကို အဲ့ဒီလို႔ 3 in 1 ေတြ 4 in 1 ေတြ လာေအာ္လို႔ကေတာ့ No.. ေတာ့မယ္.. :D
အီးလိုေကာင္းတဲ့ သေဘၤာသီးေလးေတြက်ေတာ့ ရြာသူကိုမႀကိဳက္ဗ်။ ဖားမေလးေတြ၊ ဘူေဂးယီးယားမေလးေတြ၊ အာေမးနီယားမေလးေတြနဲ႔ ဟိုတယ္ကို လည္လည္သြားသဗ်။
ကိုေရႊ သေဘၤာသီးေလးေတြအေၾကာင္းေတာ့ ေျပာမဆံုးေပါင္ပဲဗ်ဳိ႕။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းေျပာေနတာ ၾကားဖူးတာေတာ့။ ဘာတဲ့။ ``မင္းတို႔ `ႏွစ္သီးစား´ သိပ္မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ အသက္ႀကီးရင္ ခံရလိမ့္မယ္တဲ့။´´ အလတ္မေတာ့ နားမလည္ေပါင္။
သေဘၤာသီးအေၾကာင္းေရးရတာ မီးမီးေၾကာက္ေၾကာက္ရယ္။ ေတာ္ၾကာကိုယ့္ကို လာသတ္ေနမွ ဒုကၡ။ လက္ကလဲ မေရးရင္ မေနႏုိင္တာကလြဲလို႔ ျဖစ္ေနၿပီ။ သင္တန္းသား သေဘၤာသီးေလးေတြနဲ႔ ရြာသူေလးမ်ား ရည္စားျဖစ္ၾကတာေတြလဲ ရိွသလို၊ QQ အဆင့္ပဲလဲရွိပ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခုအခ်ိန္ထိ ဒီက ရြာသူနဲ႔ `ထိမ္းျမားမဂၤလာ လက္ထပ္ျခင္း´ သတင္းေတာ့ မေတြ႕ရတာ အမွန္ေပ။ ရြာသူေတြပဲ ညံ့လို႔လား? သေဘၤာသီးေတြပဲ လည္လို႔လားေတာ့ တိ၀ူး။
တျခား ကုမၸဏီနဲ႔လာတဲ့ သေဘၤာသီးေလးေတြအေၾကာင္းကေတာ့ ရြာက စာခ်ဳပ္နဲ႔ ဒီမွာေပးတဲ့ လစာ မတူလို႔ ျပႆနာတက္ၿပီး ရဲတုိင္၊ တရားစဲြေတြကလဲ ရွိေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လည္သူစားဆိုသလို ကုမၸဏီကေပးသေလာက္နဲ႔ ျပန္ရေတာ့ေပါ့။ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ ေနစရိတ္၊ စားစရိတ္ႀကီးရတဲ့ ၾကားထဲ အမႈစရိတ္နဲ႔ဆို လူေပါင္ေတာင္ လက္ခံမဲ့လူမရွိေတာ့ ေအာင္ေဖေညာင္းရေတာ့တာေပါ့။
စကားအမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာတတ္တဲ့ Gay သေဘၤာသီးတစ္ေယာက္ဆို လူေခၚေပးမယ္ဆိုၿပီး ေအးဂ်င့္ခ ေဒၚလာ 2500 ရိတ္သြားၿပီး ရြာမွာ ဘယ္အခ်ိန္ သူ႔အိမ္သြားေခ်ာင္းေခ်ာင္းမေတြ႕ရေတာ့ပါတဲ့။ ေအာ္.. ဒီေလာက္ ေဒၚလာက ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ စားရမွာမို႔လဲ? အင္းေပါ့ေလ... စ႐ိုက္ဆိုတာထက္ ဗီဇပါလာတဲ့လူကို ဘယ္လိုျပင္ျပင္ ျပင္ရ႐ိုးထံုးစံမွ မရွိသကိုး။
အလတ္မ အခုေလ့လာမိသေလာက္ သေဘၤာသီးေတြအေၾကာင္းဆိုရင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးစစ္စစ္ သေဘၤာသီးထက္၊ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး သေဘၤာသီးမ်ားကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပၾကတာမ်ားပါသည္။ အလတ္မသူငယ္ခ်င္း (ကရင္လူမ်ဳိး) ဦးေလးဆိုရင္ အင္းစိန္၊ ေတာင္သူကုန္းမွာ (၂) ထပ္တုိက္၊ အျပင္ဘက္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ (၂) ထပ္၊ ေျမေအာက္ခန္းနဲ႔ အေကာင္းတကာ့အေကာင္းဆံုးပစၥည္းေတြနဲ႔ ျမင္ရေတာ့ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးျဖစ္မိတယ္။
အေမ့ဘက္ကအမ်ဳိး အလတ္မ ၀မ္းကြဲအစ္ကိုက်ေတာ့ ဟိုး.. အလတ္မတို႔ ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္းထဲက သေဘၤာလိုက္တာ အခုလဲ သေဘၤာလိုက္တုန္းပဲ။ သား (၄) ေယာက္၊ သမီး (၂) ေယာက္နဲ႔ သာေကတမွာ အခုထက္ထိ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္က မတတ္ေတာ့ဘူး။ သား (၃) ေယာက္က သေဘၤာသီး တစ္ေယာက္မွ အေဖကိုလွည့္မၾကည့္ဘူး။ အခုဖေအက ႏိုင္ငံျခားသေဘၤာလုိင္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး ျပည္တြင္းသေဘၤာ လိုက္ေလရဲ႕။ သူတို႔ ပိုက္ဆံရွိတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ေမာက္မာခ်က္ကေတာ့ ေျပာ ေျပာခ်င္ပါဘူး။ သံုးလိုက္ ျဖဳန္းလိုက္ၾကတယ္ဆိုတာ ဘီလီယံနာေတာင္ လိုက္မီွမယ္ မထင္ဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ဳိးဆိုေတာ့ မေခၚရင္ရတယ္ မေတာ္လုိ႔ကမရဘူးေလ။
ျမန္မာ့အသံက သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သေဘၤာသီးက်ေတာ့ တမ်ဳိးဗ်။ အလတ္မတို႔ ျမန္မာ့အသံက အစ္မေတြက ေယာက္်ားမယူခင္ (၆) လ ေဆးႀကိဳၿပီးစစ္တဲ့ အေလ့ရွိၾကတယ္။ (ဟိဟိ အလတ္မလဲ ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ မေစ့စပ္ခင္တုန္းက စစ္ခုိင္းတယ္။ ပြစိပြစိနဲ႔ စစ္ေပးရွာပါတယ္။) သူငယ္ခ်င္းကလဲ သူ႔သေဘၤာသီးကို ေဆးစစ္ဖို႔ ေျပာတာေပါ့။ သူတို႔ (၂) ေယာက္ႀကိဳက္လာတာ (၇) ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ အဲဒါကို အဲ့ဒီ့ ကိုေရႊသေဘၤာသီးကေလ `သေဘၤာမတက္ခင္လဲ စစ္ရတယ္။ သေဘၤာေပၚေရာက္ေတာ့လဲ စစ္ရတယ္။´ သူ႔ကို မယံုလို႔လား ဘာလား ညားလားနဲ႔ စကားေတြမ်ားၾကတယ္ဗ်ာ။ သူငယ္ခ်င္းကလဲ မာနႀကီးႀကီးမို႔ ေဆးမစစ္ရင္ မယူႏုိင္ဘူးဆိုၿပီး အပ်က္အပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ၿပီး ကြဲသြားၾကတယ္ဗ်ာ။ အလတ္မ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေနာင္တမရ `ေရးခ်´ မရပါ ရွင့္။ (ကိုယ့္ခ်စ္သူစစ္ခုိင္းတာပဲ စစ္ေပးလိုက္ရင္ ေသသြားမွာ မွတ္လို႔)
ကုမၸဏီမွာလုပ္တုန္းက Bosun တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို မွတ္မိေနေသးတယ္။ Form ျဖည့္တုန္းကေတာ့ လိပ္စာက `ဒလ´ လိပ္စာနဲ႔ေပါ့။ ဖုန္းနံပါတ္ကပါေတာ့ ႐ံုးကေန Bosun ျပန္ထြက္ဖို႔ ဆက္သြယ္တုိင္း သူ႔အိမ္က `မရွိဘူး´ `အျပင္သြားတယ္´ `ခရီးသြားေနပါတယ္´ နဲ႔ပဲ ႀကံဳေနရတယ္။ ျပန္လာရင္ေျပာေပးပါဆိုေတာ့လဲ မလာဘူးက ခပ္မ်ားမ်ား။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႐ံုးကိုလာတဲ့ လူတုိင္းနဲ႔ပဲ မွာရေတာ့တာေပါ့။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ Bosun က ေနာက္ဆံုးေတာ့ `အငယ္ေလးတို႔ရြာ´ မွာ `အငယ္ေလးနဲ႔´ ေပ်ာ္ေနတာကိုး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ မယားႀကီးက မရွိ၊ မသိ၊ မလာ လုပ္ေနတာကိုး။ ေနာက္ပိုင္းလူေတြက်ေတာ့ ႐ံုးကလူေတြ လည္သြားၿပီ။ လိပ္စာ (၂) ခုရွိရင္ (၂) ေရးပါလို႔ ေျပာရတဲ့ ဘ၀ေရာက္သြားပါေလသတည္းေပါ့။
အလတ္မသူငယ္ခ်င္း အရွည္ႀကီးသေဘၤာသီးဆိုရင္ အရက္ေတာ့ မေသာက္ဘူး။ ဖဲ႐ိုက္တယ္၊ ဂ်င္ကစားတယ္၊ ခ်ဲထိုးတယ္၊ ေလာင္းကစားမွန္သမွ် သူအကုန္လုပ္တယ္။ သူမ်ားေတြ သေဘၤာတက္ဖို႔ သိန္း (40) ဆို သူ႔အေမက (80) ကုန္တယ္။ ညာညာၿပီးေတာင္းလို႔။ သူ႔အေမက ေရႊဟမ္းခ်ိန္းလုပ္ေပးထားတယ္။ သူ႔ပိုက္ဆံအိတ္ ထဲမွာ ေရႊနဲ႔အေရာင္တူတဲ့ ဆင္တူဟမ္းခ်ိန္းတခုက ရွိေသးတယ္။ အစစ္ကိုေပါင္တဲ့အခ်ိန္မွာ အတုကို သူ႔အေမ ျမင္ေအာင္၀တ္ျပရတာကိုး။ သူ႔အိမ္မွာ အငယ္ဆံုးဆိုေတာ့ ဆိုးသေလာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ အရမ္းအနစ္နာခံတယ္။ အလတ္မ ႐ံုးနားရက္ဆို `အာလာဒင္´ `Happy World´ တို႔မွာ ဖဲေဆာ့ၾကတယ္။ အလတ္မ ဒီကိုထြက္လာေတာ့ အရွည္ႀကီးလဲ သေဘၤာကို တတိယ အႀကိမ္ျပန္တက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔အေဖဆံုးသြားတယ္ဆိုတာ ၾကားရေပမယ့္ အန္တီက မေျပာနဲ႔ဆိုလို႔ မေျပာျဖစ္ဘူး။ အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ တကြဲတျပားနဲ႔ အလတ္မ ဖုန္းေခၚမွ အဆက္အသြယ္ရတဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္ကုန္ပါၿပီ။
အလတ္မ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္က်ေတာ့ ကိုးရီးယားလုိင္းမွာ သေဘၤာလိုက္တယ္။ သေဘၤာေပၚမွာ ဒဏ္ရာရတယ္။ (15) ရက္လံုးလံုး ဒဏ္ရာနဲ႔ လူးလိမ့္ခံရတယ္။ ကေနဒါကို သေဘၤာကပ္မွ ေဆး႐ံုးတက္ခြင့္ရၿပီး ညာေျခတစ္ဖက္ စတီးေခ်ာင္းအစားထိုးနဲ႔။ ဘယ္ေျခေထာက္က အသားေတြေၾကသြားလို႔ မနည္းကုယူ ရတယ္။ ေဆး႐ံုက ဆင္းခြင့္မျပဳတာေတာင္ ကုမၸဏီက ျမန္မာျပည္အတင္းျပန္လႊတ္လို႔ ကေနဒါမွာရွိတဲ့ ျမန္မာေတြကကူညီလို႔ ဂ်ဳိင္းေထာက္ဘ၀မေရာက္ပဲ (၂)ႏွစ္လံုးလံုး ေဆးကုခဲ့ ရတယ္။ ျမန္မာျပည္က ကုမၸဏီက အခုအခ်ိန္ထိ ေလ်ာ္ေၾကး မေပးေသးဘူး။ ေမာင္ေလးဆို သေဘၤာဆို ေၾကာက္ပါၿပီျဖစ္ေနၿပီ။ မိဘကိုလုပ္ေကြ်းတဲ့ သားျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္တာကိုပဲ ျဖည့္ေတြးေနရတယ္။
တကယ္ေတာ့ သေဘၤာသီးဆိုတာက ရာထူးႀကီးမွ ခံစား စံစားရတာပါလို႔ ေျပာရင္းလဲ မွားမယ္ မထင္ပါဘူး။ Cadet အဆင့္ေလာက္နဲ႔ေတာ့ စုႏုိင္ဖို႔က ေတာ္ေတာ္ကိုရွားပါတယ္။ ပါလာတဲ့ ပိုက္ဆံေလးက ျပန္မထြက္ခင္ သင္တန္းေပါင္းစံုတက္ရတာနဲ႔ ျပန္ကုန္တာက ခပ္မ်ားမ်ားကိုး။ JE နဲ႔ ျပန္လာတဲ့လူကလဲ 4E, 3E ေလာက္နဲ႔ျပန္ထြက္ခ်င္တာကိုး။ ဒီၾကားထဲ အေသာက္ေလးနဲ႔ အလန္းေလးေတြ ပါလာရင္ေတာ့ ေမြးရတဲ့မိဘကေတာ့ ေမြးရႀကိဳးနပ္ၿပီးရင္း နပ္ေပါ့။ တခ်ဳိ႕မ်ားဆို (၂) ေခါက္ပဲ သေဘၤာလိုက္ရေသးတယ္ မိန္းမတန္းယူတယ္။ ဘုရား ဘုရား... ဒီလိုသားမ်ဳိး မေမြးမိပါေစနဲ႔ ဘုရားလို႔ ဆုေတာင္းရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။
လိမ္မာတဲ့ သေဘၤာသီးေလးေတြက်ေတာ့လဲ Mess Boy လုပ္တာနဲ႔တင္ ပိုက္ဆံပို႔ႏုိင္တာလဲ ေတြ႕ဖူးတာပဲ။
S.E.C.D ႐ံုးတို႔ ေရေၾကာင္းပို႔ေဆာင္ေရးတို႔က ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကီးၾကပ္ ႀကီးၾကပ္ သေဘၤာသီးအတုကေတာ့ ရွိၿမဲ ရွိေနဆဲပါ။ တခ်ဳိ႕ဆို Show Job နဲ႔ ရြာကထြက္လာတယ္။ ထုိင္းက်မွ CDC ေျပာင္းတယ္ဆိုပဲ။ အလတ္မေတာ့ နားမလည္ေပါင္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သေဘၤာသီးျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ `အီး´ ေတာ့ ေသခ်ာ သင္ထားေစခ်င္တယ္။ ဘယ္ႏုိင္ငံေရာက္ေရာက္ `အီး´ေကာင္းေတာ့ Q လို႔ရတာေပါ့။ :P
အခုေနာက္ပိုင္း သတင္းေတြမွာ ျမန္မာ Captain ေတြ အသက္ကယ္တဲ့သတင္းေတြဖတ္ရေတာ့လဲ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္မိတာပဲ။ ဒဏ္ရာရတာတို႔၊ သေဘၤာေပၚက တြန္းခ်ခံရတာတို႔၊ ျပဳတ္က်တာတို႔၊ ေနမေကာင္းလို႔ ဆံုးသြားတာတို႔လို သတင္းဆိုးမ်ဳိးေတြ မၾကားရပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းလွ်က္သာ....
Oh My God., So Interesting Your Posts My Sister., :DDDDDD
ReplyDelete