အလတ္မေလး ဆယ္တန္းေအာင္တာနဲ႔ ေဖေဖ့အိမ္က ဆင္းၿပီး ရန္ကုန္ကို ေမေမနဲ႔ အတူ ရထားႀကီးစီးၿပီး ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတက္ဖို႔ လာခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ကအလတ္မရင္ထဲမွာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။ မယားငယ္နဲ႔ေ၀းလို႔ ေပ်ာ္တာနဲ႔၊ ဘ၀သစ္တစ္ခုကို ေျခလွမ္းစရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ေပါ့။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ေဖေဖ့ညီ (ေရွ႕ေန) ဦးေလးအိမ္မွာေနရင္း သင္တန္းေတြတက္တယ္။ ေမေမကေတာ့ (၂) ပတ္ တစ္ခါေလာက္ ရန္ကုန္ဆင္းလာၿပီး လိုအပ္တာေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္။ သင္တန္းနားရက္ေတြမွာ ေမေမ့ အမ်ဳိးေတြအိမ္ကို သြားတတ္ လာတတ္ေအာင္ လုိက္ပို႔ေပးတယ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ အေမ့တူအိမ္ (သာေကတ)ကို သြားလည္တယ္။ ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲေတြနဲ႔ ေတြ႕ရလို႔ ေပ်ာ္ေပမဲ့... အစ္ကို ၀မ္းကြဲေသာ္ဇင္ ဒီလို ေျပာလိုက္တယ္။ “ဟဲ့. နင္က ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတက္ေနတယ္ ဟုတ္လား... ဘာလုပ္စားမွာမို႔လဲ.... ရန္ကုန္မွာ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းဆင္းၿပီး အလုပ္မရတဲ့လူေတြ တပံုႀကီး။ နင္က နင့္သင္တန္းၿပီးတာနဲ႔ အလုပ္ရမယ္မ်ား ထင္ေနလား။ နင္ရရင္ ငါလည္ျဖတ္ခံတယ္တဲ့” သူေျပာလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းက အလတ္မရဲ႕ မာနကို ဆြေပးလိုက္သလိုပဲ။ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ကစၿပီး သူ႔စကားကို သက္ေသျပမယ္ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္က ႀကီးထြားေစခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီ့ေခတ္တုန္းက အလတ္မတို႔သင္ရတာက Dos တို႔၊ Lotus 123 တို႔၊ Word Perfect တို႔ အခုမွသာ Word, Excel တို႔ျဖစ္လာတာ။ Soft Guide (SG) မွာ Secretary Course သင္တန္းတက္ရင္း ေမေမ့မိတ္ေဆြ ဦးကံေကာင္းရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ (၃၄) လမ္းက “ပစ္တုိင္းေထာင္” ကြန္ပ်ဴတာဆုိင္မွာ လုပ္အားေပး လစာမရပဲ (၆) လ ၀င္လုပ္ရင္း ကြန္ပ်ဴတာပညာကို ဆက္လက္ေလ့လာခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ပုဂံ (ကြန္ပ်ဴတာ)၊ ေစတနာ (ကြန္ပ်ဴတာ)၊ အက်ဳိးေဆာင္ဂ်ာနယ္၊ Buyer's Choice ဂ်ာနယ္၊ အႏုပညာဂ်ာနယ္၊ MTN Shipping Line, Asia Pacific Co., MMT Audit Firm, TT Computer Training ႏွင့္ Htoo Trading Co., တို႔မွာ အလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။
အလုပ္ေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခုၿပီးေျပာင္းၿပီး အေတြ႕အႀကံဳေတြ ယူရင္း ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြလဲ အမ်ားႀကီးတိုးခဲ့တယ္။ 2009 ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာ့အသံက ဘြဲ႕မရေသးသူေတြအတြက္ လက္ေထာက္ကြန္ပ်ဴတာ လုပ္ေဆာင္ေရးမွဴးရာထူးနဲ႔ ဘြဲ႕ရၿပီးသားလူေတြအတြက္ ကြန္ပ်ဴတာ လုပ္ေဆာင္ေရးမွဴးရာထူးအလုပ္ေတြေခၚတယ္။ ပထမႏွစ္နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာဒီပလိုမာ တက္ေနတုန္းမို႔ လက္ေထာက္ကြန္ပ်ဴတာလုပ္ေဆာင္ေရးမွဴး ရာထူးနဲ႔ အလုပ္ေလွ်ာက္ခဲ့ရာ Interview (၂) ဆင့္ေအာင္ၿပီး 2000 ခုႏွစ္မွာ MRTV-3 မွာ အလုပ္၀င္ခဲ့တယ္။ ၀န္ထမ္းကဒ္ရတဲ့ေန႔မွာ သာေကတက အစ္ကိုအိမ္သြားၿပီး သူေျပာခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းက အမွန္တကယ္ ႀကိဳးစားသူေတြအတြက္ မွားတယ္ဆိုသိေအာင္ သူ႔ေရွ႕မွာ ၀န္းထမ္းကဒ္ခ်ျပၿပီး သက္ေသျပခဲ့တယ္။
နံနက္ ၇ နာရီမွ ၉ နာရီအထိ ကြန္ပ်ဴတာဒီပလိုမာတက္၊ ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႔ ႐ံုးမွာအလုပ္၀င္၊ ညေနဘက္ ႐ံုးဆင္းရင္ လွည္းတန္းက သြယ္ (ကြန္ပ်ဴတာ)မွာ Part Time လုပ္ရင္းနဲ႔ မၿပီးႏုိင္ေသးတဲ့ ဘ၀ကို ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စေန၊ တနဂၤေႏြမွာ ဒဂံုတကၠသိုလ္ကို Practical သြားရင္းနဲ႔ 2002 ခုႏွစ္မွာ ဘြဲ႕ေကာ ကြန္ပ်ဴတာေကာ ၿပီးခဲ့တယ္။ တိုက္တိုက္ဆုိင္ဆိုင္ပဲ ရာထူးတိုးေခၚတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ တိုးလို႔ ကြန္ပ်ဴတာလုပ္ေဆာင္ေရးမွဴးျဖစ္ခဲ့တယ္။
အသက္ ၁၉ ႏွစ္နဲ႔ အလုပ္၀င္ခဲ့သူမို႔ ႐ံုးမွာ လူႀကီးေတြအတြက္ စိတ္ညစ္စရာျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ခဲ့တယ္။ လက္ေထာက္ညႊန္ၾကားေရးမွဴးက Problem Child လို႔ ေခၚရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္ပိုင္းမွာ ေျပာစရာမရွိေပမဲ့ ႐ံုးစည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြကို နားမလည္ခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒီ့အရြယ္တုန္းက Mature မျဖစ္ေသးဘူးလို႔ေတာ့ ေျပာၾကတယ္။
ျမန္မာ့အသံ ႐ံုးေတာ္ႀကီးမွာ 2006 ခုႏွစ္မွာ ေနျပည္ေတာ္ေျပာင္းရမယ္ဆိုၿပီး အသံေတြ ထြက္လာတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ကို လိုက္ရမွာကိုလဲေၾကာက္၊ ဒီအသက္အရြယ္ႀကီးအထိ အေမ့ကို လုပ္မေကြ်းရေသးပါလားဆိုၿပီး ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ ေနာက္ဘ၀တစ္ခုကို စဖို႔အတြက္ ေျခလွမ္းလွမ္းခဲ့တယ္။ 2006 March မွာ စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေမြးစားအေဖ၊ အဖိုး၊ ခ်စ္မမႀကီးမ်ား၊ ခ်စ္ကိုႀကီးမ်ားႏွင့္ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္မ်ားကို Good Bye လုပ္ခဲ့ၿပီး ေျခလွမ္းသစ္ကို စခဲ့တယ္......
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ကအလတ္မရင္ထဲမွာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။ မယားငယ္နဲ႔ေ၀းလို႔ ေပ်ာ္တာနဲ႔၊ ဘ၀သစ္တစ္ခုကို ေျခလွမ္းစရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ေပါ့။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ေဖေဖ့ညီ (ေရွ႕ေန) ဦးေလးအိမ္မွာေနရင္း သင္တန္းေတြတက္တယ္။ ေမေမကေတာ့ (၂) ပတ္ တစ္ခါေလာက္ ရန္ကုန္ဆင္းလာၿပီး လိုအပ္တာေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္။ သင္တန္းနားရက္ေတြမွာ ေမေမ့ အမ်ဳိးေတြအိမ္ကို သြားတတ္ လာတတ္ေအာင္ လုိက္ပို႔ေပးတယ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ အေမ့တူအိမ္ (သာေကတ)ကို သြားလည္တယ္။ ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲေတြနဲ႔ ေတြ႕ရလို႔ ေပ်ာ္ေပမဲ့... အစ္ကို ၀မ္းကြဲေသာ္ဇင္ ဒီလို ေျပာလိုက္တယ္။ “ဟဲ့. နင္က ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတက္ေနတယ္ ဟုတ္လား... ဘာလုပ္စားမွာမို႔လဲ.... ရန္ကုန္မွာ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းဆင္းၿပီး အလုပ္မရတဲ့လူေတြ တပံုႀကီး။ နင္က နင့္သင္တန္းၿပီးတာနဲ႔ အလုပ္ရမယ္မ်ား ထင္ေနလား။ နင္ရရင္ ငါလည္ျဖတ္ခံတယ္တဲ့” သူေျပာလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းက အလတ္မရဲ႕ မာနကို ဆြေပးလိုက္သလိုပဲ။ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ကစၿပီး သူ႔စကားကို သက္ေသျပမယ္ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္က ႀကီးထြားေစခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီ့ေခတ္တုန္းက အလတ္မတို႔သင္ရတာက Dos တို႔၊ Lotus 123 တို႔၊ Word Perfect တို႔ အခုမွသာ Word, Excel တို႔ျဖစ္လာတာ။ Soft Guide (SG) မွာ Secretary Course သင္တန္းတက္ရင္း ေမေမ့မိတ္ေဆြ ဦးကံေကာင္းရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ (၃၄) လမ္းက “ပစ္တုိင္းေထာင္” ကြန္ပ်ဴတာဆုိင္မွာ လုပ္အားေပး လစာမရပဲ (၆) လ ၀င္လုပ္ရင္း ကြန္ပ်ဴတာပညာကို ဆက္လက္ေလ့လာခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ပုဂံ (ကြန္ပ်ဴတာ)၊ ေစတနာ (ကြန္ပ်ဴတာ)၊ အက်ဳိးေဆာင္ဂ်ာနယ္၊ Buyer's Choice ဂ်ာနယ္၊ အႏုပညာဂ်ာနယ္၊ MTN Shipping Line, Asia Pacific Co., MMT Audit Firm, TT Computer Training ႏွင့္ Htoo Trading Co., တို႔မွာ အလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။
အလုပ္ေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခုၿပီးေျပာင္းၿပီး အေတြ႕အႀကံဳေတြ ယူရင္း ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြလဲ အမ်ားႀကီးတိုးခဲ့တယ္။ 2009 ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာ့အသံက ဘြဲ႕မရေသးသူေတြအတြက္ လက္ေထာက္ကြန္ပ်ဴတာ လုပ္ေဆာင္ေရးမွဴးရာထူးနဲ႔ ဘြဲ႕ရၿပီးသားလူေတြအတြက္ ကြန္ပ်ဴတာ လုပ္ေဆာင္ေရးမွဴးရာထူးအလုပ္ေတြေခၚတယ္။ ပထမႏွစ္နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာဒီပလိုမာ တက္ေနတုန္းမို႔ လက္ေထာက္ကြန္ပ်ဴတာလုပ္ေဆာင္ေရးမွဴး ရာထူးနဲ႔ အလုပ္ေလွ်ာက္ခဲ့ရာ Interview (၂) ဆင့္ေအာင္ၿပီး 2000 ခုႏွစ္မွာ MRTV-3 မွာ အလုပ္၀င္ခဲ့တယ္။ ၀န္ထမ္းကဒ္ရတဲ့ေန႔မွာ သာေကတက အစ္ကိုအိမ္သြားၿပီး သူေျပာခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းက အမွန္တကယ္ ႀကိဳးစားသူေတြအတြက္ မွားတယ္ဆိုသိေအာင္ သူ႔ေရွ႕မွာ ၀န္းထမ္းကဒ္ခ်ျပၿပီး သက္ေသျပခဲ့တယ္။
နံနက္ ၇ နာရီမွ ၉ နာရီအထိ ကြန္ပ်ဴတာဒီပလိုမာတက္၊ ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႔ ႐ံုးမွာအလုပ္၀င္၊ ညေနဘက္ ႐ံုးဆင္းရင္ လွည္းတန္းက သြယ္ (ကြန္ပ်ဴတာ)မွာ Part Time လုပ္ရင္းနဲ႔ မၿပီးႏုိင္ေသးတဲ့ ဘ၀ကို ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စေန၊ တနဂၤေႏြမွာ ဒဂံုတကၠသိုလ္ကို Practical သြားရင္းနဲ႔ 2002 ခုႏွစ္မွာ ဘြဲ႕ေကာ ကြန္ပ်ဴတာေကာ ၿပီးခဲ့တယ္။ တိုက္တိုက္ဆုိင္ဆိုင္ပဲ ရာထူးတိုးေခၚတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ တိုးလို႔ ကြန္ပ်ဴတာလုပ္ေဆာင္ေရးမွဴးျဖစ္ခဲ့တယ္။
အသက္ ၁၉ ႏွစ္နဲ႔ အလုပ္၀င္ခဲ့သူမို႔ ႐ံုးမွာ လူႀကီးေတြအတြက္ စိတ္ညစ္စရာျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ခဲ့တယ္။ လက္ေထာက္ညႊန္ၾကားေရးမွဴးက Problem Child လို႔ ေခၚရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္ပိုင္းမွာ ေျပာစရာမရွိေပမဲ့ ႐ံုးစည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြကို နားမလည္ခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒီ့အရြယ္တုန္းက Mature မျဖစ္ေသးဘူးလို႔ေတာ့ ေျပာၾကတယ္။
ျမန္မာ့အသံ ႐ံုးေတာ္ႀကီးမွာ 2006 ခုႏွစ္မွာ ေနျပည္ေတာ္ေျပာင္းရမယ္ဆိုၿပီး အသံေတြ ထြက္လာတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ကို လိုက္ရမွာကိုလဲေၾကာက္၊ ဒီအသက္အရြယ္ႀကီးအထိ အေမ့ကို လုပ္မေကြ်းရေသးပါလားဆိုၿပီး ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ ေနာက္ဘ၀တစ္ခုကို စဖို႔အတြက္ ေျခလွမ္းလွမ္းခဲ့တယ္။ 2006 March မွာ စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေမြးစားအေဖ၊ အဖိုး၊ ခ်စ္မမႀကီးမ်ား၊ ခ်စ္ကိုႀကီးမ်ားႏွင့္ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္မ်ားကို Good Bye လုပ္ခဲ့ၿပီး ေျခလွမ္းသစ္ကို စခဲ့တယ္......
