က်ီးအာသီးဆိုတာ လူတုိင္းသိေလာက္မွာပါ။ အျပင္ပန္းက လွၿပီး အထဲက စားလို႔မရ အသံုးမ၀င္တဲ့အသီးဆိုတာ။ ဒီလိုပဲ.. ကိုယ့္ထက္သာ မနာလိုစိတ္ရွိတဲ့လူမ်ားရဲ႕ လက္သံုးစကားတစ္ခုေပါ့။
လူတခ်ဳိ႕ဟာ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ႏႈိင္းၿပီး ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒီကြ်န္းပိစိေရာက္ၿပီး တပတ္အၾကာမွာ `က်ီးအာသီး´ ဇာတ္လမ္းက စခဲ့တယ္။ အလတ္မကို က်ီးအာသီးလို႔ ေအးဂ်င့္မေခါက ဆိုျပန္တယ္။ မေခါဆိုလိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က အလတ္မက ႐ုပ္ကေလးကလွတယ္၊ အလုပ္က်ေတာ့ မလုပ္တတ္ဘူးေပါ့။
အလတ္မဘ၀က ငယ္ငယ္ေလးထဲက ေျခေမႊး မီးမေလာင္၊ လက္ေမႊး မီးမေလာင္ ႀကီးျပင္းခဲ့တယ္ဆိုတာ။ `အလတ္မေလးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ´ ဖတ္ၿပီးတဲ့လူတုိင္း သိၾကပါတယ္။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ကြဲၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းလဲ မယားငယ္မ အိမ္ေပၚကိုတက္လာတဲ့အတြက္ ဘာမွ လုပ္စရာမလိုခဲ့ဘူး။ (၁၀) တန္းေအာင္ၿပီး ေဖေဖ့အိမ္က ထြက္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းလဲ တကၠသိုလ္ တက္လိုက္၊ ဒီပလိုမာေတြ တက္လိုက္၊ သင္တန္းေတြ တက္လိုက္နဲ႔ အိမ္မႈကိစၥဆိုတာ ေ၀းလာေ၀းေပါ့။ `ေရွာင္ေလးေ၀းေ၀း မူးယစ္ေဆး´ နီးပါးေပါ့။
ပညာေလး အသင့္အတင့္ရွိလို႔ အလုပ္၀င္ေတာ့လဲ လုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္တုိင္းက ကြန္ပ်ဴတာနယ္ပယ္က အလုပ္ေတြမို႔ တျခားဘာအလုပ္ကိုမွ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူး။ (ပညာကေတာ့ သင္လို႔ၿပီးမွ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ပညာေလးအသင့္အတင့္လို႔ သံုးရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အခုလဲ သင္ယူေနဆဲပါ)
ေနာက္ဆံုး ပိုက္ဆံမ်က္ႏွာတခုထဲနဲ႔ ဒီကြ်န္းပိစိေရာက္လာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာအလုပ္ကလြဲၿပီး ဘာ နကန္းတလံုးမွ မသိတဲ့ အလတ္မအတြက္ေတာ့ `က်ီးအာသီး´ ေပါ့။ ေခြးေတာင္ လက္ေပးသင္ရင္ တတ္တဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ ဒီႏိုင္ငံကအလုပ္ေလာက္ကေတာ့ အမ်ားဆံုး (၂) ပတ္ေတာင္ ေလ့လာစရာမလိုပါဘူး။ ဒါကို ေအးဂ်င့္ခ ၿမိဳၿပီး ေျပာထြက္တဲ့ ပါးစပ္ကေလးကို ေရႊခ်ထားလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။
အင္းေပါ့ ေျပာမယ္ဆုိလဲ ေျပာခ်င္စရာေပါ့။ အလတ္မက သူတို႔လို ႏုိင္ငံတကာလွည့္ၿပီး ကြ်န္ခံခဲ့တဲ့လူ မဟုတ္ေတာ့။ `အလုပ္ပါးလဲ မ၀။ ကြ်န္ပါးလဲ မ၀ခဲ့ဘူးေလ..´ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွာ အလတ္မ တခုစဥ္းစားမိခဲ့တာကေတာ့ ဒီလိုအလုပ္မ်ဳိးကို ပညာမတတ္တဲ့ လူတုိင္းလုပ္ေနသလို ပညာတတ္တဲ့လူေတြလဲ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကိုပဲ။ ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့လူေတြလဲ လုပ္ေနတယ္။ ႀကီးတဲ့လူေတြလဲ လုပ္ေနတယ္။ ငါဘာျဖစ္လို႔ မလုပ္ႏုိင္ရမလဲ? ငါဘာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားထြက္လာတာလဲ? ဆိုေတြကို ျပန္ေမးၿပီး အားတင္းၿပီး ေနခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီလုိနဲ႔ က်ီအာသီးဘ၀ကို စခဲ့တယ္။ က်ီးအာသီးလို႔ေျပာခဲ့တဲ့ ေအးဂ်င့္မေခါလဲ ဒီႏုိင္ငံကို Passport Change ၿပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္လာခဲ့တယ္။ အလုပ္ရွင္အသစ္နဲ႔ အလုပ္၀င္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ သူအလတ္မကို ေခၚခဲ့သလို `က်ီးအာသီး´ လို႔ ျပန္အေခၚခံရၿပီး အဆင္မေျပမႈေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အလုပ္ကေန ထြက္ေျပးၿပီး ရဲသားႀကီးက ခဏလိုက္ခဲ့ပါလို႔ ေခၚတဲ့ေနာက္ပါသြားၿပီး ေမာ္စကိုထဲကို လည္လည္သြားရာကေန တျခားေမာ္စကိုကေန ျပန္သြားေလရဲ႕။
ေအာ္ ပါးစပ္ ပါးစပ္... ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ပါးစပ္ပါလားေနာ္။ မလတ္မေတာ့ သူမ်ားသားသမီးကို အဲ့ဒီလို မေခၚမိိေအာင္ ေနတယ္။ အခုေခတ္က ၀ဋ္လိုက္တာ ျမန္တယ္ရွင့္။
လူတခ်ဳိ႕ဟာ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ႏႈိင္းၿပီး ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒီကြ်န္းပိစိေရာက္ၿပီး တပတ္အၾကာမွာ `က်ီးအာသီး´ ဇာတ္လမ္းက စခဲ့တယ္။ အလတ္မကို က်ီးအာသီးလို႔ ေအးဂ်င့္မေခါက ဆိုျပန္တယ္။ မေခါဆိုလိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က အလတ္မက ႐ုပ္ကေလးကလွတယ္၊ အလုပ္က်ေတာ့ မလုပ္တတ္ဘူးေပါ့။
အလတ္မဘ၀က ငယ္ငယ္ေလးထဲက ေျခေမႊး မီးမေလာင္၊ လက္ေမႊး မီးမေလာင္ ႀကီးျပင္းခဲ့တယ္ဆိုတာ။ `အလတ္မေလးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ´ ဖတ္ၿပီးတဲ့လူတုိင္း သိၾကပါတယ္။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ကြဲၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းလဲ မယားငယ္မ အိမ္ေပၚကိုတက္လာတဲ့အတြက္ ဘာမွ လုပ္စရာမလိုခဲ့ဘူး။ (၁၀) တန္းေအာင္ၿပီး ေဖေဖ့အိမ္က ထြက္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းလဲ တကၠသိုလ္ တက္လိုက္၊ ဒီပလိုမာေတြ တက္လိုက္၊ သင္တန္းေတြ တက္လိုက္နဲ႔ အိမ္မႈကိစၥဆိုတာ ေ၀းလာေ၀းေပါ့။ `ေရွာင္ေလးေ၀းေ၀း မူးယစ္ေဆး´ နီးပါးေပါ့။
ပညာေလး အသင့္အတင့္ရွိလို႔ အလုပ္၀င္ေတာ့လဲ လုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္တုိင္းက ကြန္ပ်ဴတာနယ္ပယ္က အလုပ္ေတြမို႔ တျခားဘာအလုပ္ကိုမွ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူး။ (ပညာကေတာ့ သင္လို႔ၿပီးမွ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ပညာေလးအသင့္အတင့္လို႔ သံုးရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အခုလဲ သင္ယူေနဆဲပါ)
ေနာက္ဆံုး ပိုက္ဆံမ်က္ႏွာတခုထဲနဲ႔ ဒီကြ်န္းပိစိေရာက္လာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာအလုပ္ကလြဲၿပီး ဘာ နကန္းတလံုးမွ မသိတဲ့ အလတ္မအတြက္ေတာ့ `က်ီးအာသီး´ ေပါ့။ ေခြးေတာင္ လက္ေပးသင္ရင္ တတ္တဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ ဒီႏိုင္ငံကအလုပ္ေလာက္ကေတာ့ အမ်ားဆံုး (၂) ပတ္ေတာင္ ေလ့လာစရာမလိုပါဘူး။ ဒါကို ေအးဂ်င့္ခ ၿမိဳၿပီး ေျပာထြက္တဲ့ ပါးစပ္ကေလးကို ေရႊခ်ထားလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။
အင္းေပါ့ ေျပာမယ္ဆုိလဲ ေျပာခ်င္စရာေပါ့။ အလတ္မက သူတို႔လို ႏုိင္ငံတကာလွည့္ၿပီး ကြ်န္ခံခဲ့တဲ့လူ မဟုတ္ေတာ့။ `အလုပ္ပါးလဲ မ၀။ ကြ်န္ပါးလဲ မ၀ခဲ့ဘူးေလ..´ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွာ အလတ္မ တခုစဥ္းစားမိခဲ့တာကေတာ့ ဒီလိုအလုပ္မ်ဳိးကို ပညာမတတ္တဲ့ လူတုိင္းလုပ္ေနသလို ပညာတတ္တဲ့လူေတြလဲ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကိုပဲ။ ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့လူေတြလဲ လုပ္ေနတယ္။ ႀကီးတဲ့လူေတြလဲ လုပ္ေနတယ္။ ငါဘာျဖစ္လို႔ မလုပ္ႏုိင္ရမလဲ? ငါဘာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားထြက္လာတာလဲ? ဆိုေတြကို ျပန္ေမးၿပီး အားတင္းၿပီး ေနခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီလုိနဲ႔ က်ီအာသီးဘ၀ကို စခဲ့တယ္။ က်ီးအာသီးလို႔ေျပာခဲ့တဲ့ ေအးဂ်င့္မေခါလဲ ဒီႏုိင္ငံကို Passport Change ၿပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္လာခဲ့တယ္။ အလုပ္ရွင္အသစ္နဲ႔ အလုပ္၀င္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ သူအလတ္မကို ေခၚခဲ့သလို `က်ီးအာသီး´ လို႔ ျပန္အေခၚခံရၿပီး အဆင္မေျပမႈေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အလုပ္ကေန ထြက္ေျပးၿပီး ရဲသားႀကီးက ခဏလိုက္ခဲ့ပါလို႔ ေခၚတဲ့ေနာက္ပါသြားၿပီး ေမာ္စကိုထဲကို လည္လည္သြားရာကေန တျခားေမာ္စကိုကေန ျပန္သြားေလရဲ႕။
ေအာ္ ပါးစပ္ ပါးစပ္... ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ပါးစပ္ပါလားေနာ္။ မလတ္မေတာ့ သူမ်ားသားသမီးကို အဲ့ဒီလို မေခၚမိိေအာင္ ေနတယ္။ အခုေခတ္က ၀ဋ္လိုက္တာ ျမန္တယ္ရွင့္။
No comments:
Post a Comment