ကာလ ၀ိဘတ္ ဂုတ္ပိုးတက္

အလတ္မေလးဘ၀မွာ ကြ်န္းပိစိေလးကိုေရာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ အဆင္မေျပမႈေတြ တနင့္တပိုးနဲ႔ အဆင့္အတန္း မတူညီ၊ လုပ္ခဲ့ရတဲ့ အလုပ္ပတ္၀န္းက်င္ ျခားနားမႈမ်ားၾကားမွာ မ်က္ရည္ကိုပဲ အေဖာ္ျပဳရင္း မလုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ကို ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ေအးဂ်င့္က ေျပာေတာ့ အလုပ္က တမ်ဳိး၊ တကယ္လုပ္ရတဲ့ အလုပ္က တမ်ဳိးနဲ႔ Complain မတတ္ပဲ ေအးဂ်င့္ခ ေက်ေအာင္နဲ႔ ေမေမ့ကို လုပ္ေကြ်းခ်င္တဲ့ စိတ္တခုထဲနဲ႔ အားမာန္တင္းရင္း ဘ၀ခရီးၾကမ္းကို ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။

ျမန္မာ့အသံမွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး General Knowledge မရွိဘူးပဲေျပာေျပာ။ `အ´တယ္ပဲ ေျပာေျပာ။ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြမွာ ဘယ္လိုအလုပ္မ်ဳိးေတြရွိတယ္။ လစာ ဘယ္ေလာက္ရတယ္ ဆိုတာ မသိခဲ့႐ိုးအမွန္ပါ။ ေအးဂ်င့္ေျပာသမွ် ေပါက္သင္ညိဳလုပ္ၿပီး သမာအာဇီ၀ (ခႏၶာကိုယ္) မေပးရ ၿပီးတာပဲ။ ဘာအလုပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားတင္းလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာကိုက ပိုက္ဆံမ်က္ႏွာပဲ ၾကည့္ခဲ့တဲ့ အမွားကိုး။
ဒီလုိနဲ႔ ကြ်န္းပိစိေလးကိုလာခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့။ လာေတာ့ ႐ံုးကေပးတဲ့ အပ်ဳိေဆာင္ကေန တန္းထြက္ရင္ လူသိမွာစိုးလို႔ ေအးဂ်င့္ တစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္မွာ ညအိပ္ၿပီး ေလယာဥ္တက္ခဲ့တယ္။ ႏံုတယ္ေျပာလဲခံ႐ံုေပါ့။ သူ႔အိမ္မွာအိပ္ေတာ့ သူ႔အတြက္ အထုပ္ႀကီးကို သယ္ခဲ့ရတာေပါ့။ လူတကာရဲ႕ အထုပ္ကို အကုန္သယ္ခဲ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ တုံးသလဲဆို ကိုယ့္အတြက္ ဘာမွ စားစရာ၊ ၀တ္စရာမပါပဲ သယ္ခဲ့တယ္။ ေအးဂ်င့္က (၂) ေယာက္။ တေယာက္က မေခါ၊ တစ္ေယာက္က မပုတ္..ဆုိၾကပါစို႔။ အိပ္တာက မပုတ္အိမ္မွာ။ မေခါကေျပာတယ္ ဘာမွ ၀တ္ဖို႔ မယူခဲ့နဲ႔ ဒီမွာ အမ်ားႀကီးပဲ ေပးမယ္.. လံုး၀ မသယ္ခဲ့နဲ႔ဆိုေတာ့ သူ႔စကားနားေယာင္ၿပီး သယ္လာလိုက္တာ ေလဆိပ္မွာႀကိဳတဲ့လူေတာင္ `ပါနာရာ့မူ´ လို႔ ေအာ္ယူရတယ္။

ထားပါေတာ့ ဒါေတြေျပာေနလို႔ လိုရင္းကို မေရာက္ေတာ့ဘူး။ ဒီကြ်န္းပိစိ မေရာက္ခင္ ေရႊတိဂံုဘုရား ေျမာက္ဘက္မုဒ္မွာ ေဗဒင္သြားတြက္ခဲ့တယ္။ ေဗဒင္က ဘာေျပာလဲဆိုရင္ အလုပ္ (၃) ခု ေျမာက္မွာ အဆင္ေျပမယ္တဲ့။ လူေတြက မဟုတ္တာေတြကို စြဲတတ္ၾကတယ္။ အဲ့ဒါကို စိတ္ထဲအၿမဲစြဲေနခဲ့တယ္။ တကယ္လဲ ေရာက္လာေကာ ပထမ အလုပ္က လစာလဲ သူမ်ားထက္ေကာင္းတယ္။ အလုပ္ကေတာ့ ပင္ပန္းတယ္။ သူေဌးကေတာ့ ဗလာဗလာမရွိပဲ ဒီေလာက္အဆင္ေျပေနတာေတာင္ သူေဌးလင္မယားကြဲသြားလို႔ ေနာက္အလုပ္တခုကို ေျပာင္းခဲ့ရတယ္။

ေနာက္တခုက အဖြားႀကီး (Elderly Care) ၾကည့္ရတယ္။ အဖြားႀကီးက ဆိုးတယ္။ အလုပ္မရွိဘူး။ ဘုရားမရွိခိုးရဘူး။ အ၀တ္ေလွ်ာ္တာ မႀကိဳက္ဘူး။ ေရမခ်ဳိးရဘူး။ Sunday အျပင္ထြက္ရင္ ဘုရားစင္မွာ တင္ထားတဲ့ သစ္သီးတို႔ ေသာက္ေတာ္ေရခြက္တို႔ မရွိေတာ့ဘူး။ စြံ႕ၿပီး သူ႔ထားခ်င္တဲ့ ေနရာထားလုိက္တယ္။ အဆင္မေျပဘူး။ ဒီႏုိင္ငံက Our Lady ဆီမွာ `သူေတာ္ေကာင္း သူျမတ္ေလာင္း အလုပ္ရွင္´ နဲ႔ ေတြ႕ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းတယ္ အလုပ္ေျပာင္းဖို႔ Our Lady က ေစာင့္ေရွာက္တယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ တျခားတၿမိဳ႕မွာ အလုပ္အသစ္ရတယ္။

အလုပ္အသစ္ရလို႔ အလုပ္ေဟာင္းက ပစၥည္းေတြျပန္သယ္တယ္။ အဲ့ဒီ့ေန႔က မွတ္မွတ္ရရ Sunday. ဒီႏုိင္ငံမွာေတာ့ လူတုိင္း လူတုိင္းက Sunday မွာပဲ နားရက္ရတာမ်ားၾကတယ္။ ပစၥည္းေတြ သယ္ၿပီး ၿမိဳ႕ေဟာင္းက မထြက္ခင္မွာ ေရႊေတြစုတဲ့ ျမန္မာတန္းလ်ားမွာ ၀င္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွာ မပုတ္က လူေတြအမ်ားႀကီးၾကားထဲမွာ မ်က္ႏွာထိ မ်က္ႏွာထားနဲ႔`ဟဲ့.. မလတ္မ.. အဲ့ဒီ့အလုပ္မွာလဲ ၿမဲေအာင္ေနဦးေနာ္၊ ခဏခဏ ေျပာင္းတာ ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူးတဲ့´ အဲဒါနဲ႔ အလတ္မလဲ ပက္ခနဲ ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။ အလုပ္အဆင္မေျပလဲ Social Centre တခုလံုးရွိတာပဲလို႔။ ဘယ္သူမွ အလုပ္ခဏခဏ မေျပာင္းခ်င္ဘူး။ ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာက Visa က အေရးႀကီးတယ္။ အလုပ္ေျပာင္းတာနဲ႔ Visa ပါ ေျပာင္းရတယ္။

အလတ္မတို႔က အလုပ္အသစ္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ ၿမိဳ႕ေဟာင္းကလူေတြကို ေမ့ေပါ့။ တေန႔ သူမ်ားကို လူၾကားထဲမွာ မိႈခ်ဳိး မွ်စ္ခ်ဳိးေျပာခဲ့တဲ့။ မပုတ္အေၾကာင္း ၾကားရတယ္။ အလုပ္အဆင္မေျပဘူးတဲ့။ နင္ကေတာ့ ေပ်ာ္လို႔တဲ့။ အခု အလုပ္ေျပာင္းတာ ၂ ခုရွိၿပီတဲ့။ ပထမ အလုပ္က အဆင္မေျပလို႔ အလုပ္ကို က်ိတ္ရွာရင္း ရတဲ့အလုပ္က ၾကက္ၿခံနားမွာ အိပ္ရတယ္တဲ့။ အဆင္မေျပဘူးတဲ့။ အခုေနာက္အလုပ္ကလဲ အဆင္မေျပဘူးတဲ့။ ေျပာင္းမယ္ၾကားတယ္တဲ့။

မၾကာပါဘူး ရြာကိုေျပာင္းသြားၿပီဆိုတဲ့ သတင္းၾကားရျပန္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဖံုးဖံုး စိတ္ေကာင္းမရွိတဲ့လူမ်ား ဗူးေပၚသလိုကိုေပၚေတာ့တာပဲ။ (၆)လ ေလာက္ေနေတာ့ ထပ္ၾကားရျပန္တယ္။ အလုပ္ရွင္ ေသသြားလို႔ ေနာက္တလုပ္ေျပာင္းျပန္ၿပီတဲ့။ ေခါင္းရင္းနားက အလုပ္ရွင္တဲ့။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ကာလ၀ိဘတ္ ေနာက္ပိုးတက္ပံုမ်ား အခုေတာ့ ရြာျပန္ၿပီး ရွာထားသမွ် စားၿပီး။ ကြ်န္းပိစိမွာေနတုန္းက ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့ ကေလးေတြကို ေျပာေျပာေနတဲ့။ `ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးရယ္ ကြ်န္မကိုေခၚသြားပါလို႔´ တစာစာ ေျပာတတ္တဲ့ age ႀကီးၿပီး weight မစီးတဲ့ မပုတ္တစ္ေယာက္ အခုေတာ့ ကြ်န္းပိစိကို ျပန္လာခ်င္လို႔ ဘုရားမွာ ဖင္ဘူးေခါင္ေထာင္ၿပီး ဆုေတာင္းေနေလရဲ႕...

အလတ္မအေပၚ မေကာင္းတဲ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ကာလ၀ိဘတ္ ဂုတ္ပိုးတတ္ၾကတဲ့ လူမ်ားသား...